2009

Reisverslag oktober 2009

Stichting Pater Bruno, Mozambique
Oktober 2009 gingen Hans Stolk en Ton Groot weer op weg naar pater Bruno. Deze keer hadden we onze reis gepland om met een klein vliegtuig van Johannesburg naar Inhambane te vliegen. Het vliegveld van Inhambane ligt niet zo ver bij pater Bruno vandaan. Dit ging helaas niet door. De vlucht naar Inhambane werd gecancelled. Alle plannen moesten worden omgezet. We vlogen nu van Johannesburg naar Maputo, waar we een auto huurden op het vliegveld. We gingen de barre reis opnieuw per auto maken. Vanaf het vliegveld gingen we eerst op weg naar het hotel. We reden per ongeluk de verkeerde kant op en kwamen in een krottenwijk terecht. Maputo zelf nodigt al niet uit omdat het er smerig, oud en vuil is, maar dit sloeg werkelijk alles! We zijn snel gekeerd en naar ons hotel in een iets betere buurt gereden.

In het hotel was het behoorlijk druk. Het bleek dat de volgende dag, woensdag 28 oktober, presidentsverkiezingen werden gehouden. Hierdoor zaten er heel veel stemwaarnemers uit de hele wereld in ons hotel. Bij het ontbijt de volgende morgen zaten allerlei mensen van de pers, ’s Morgens vroeg bij ons vertrek was het erg druk op straat, met veel politie en militairen. Het bleek dat de huidige president, Guebusa, in een school tegenover het hotel zou gaan stemmen. Toen we de lange reis met de auto begonnen, merkten we op dat het opvallend rustig was op de weg. Het bleek dat het een nationale vrije dag was in verband met de verkiezingen. Onderweg hebben we kunnen zien hoe het stemmen gedaan werd. Het stemlokaal was meestal een school in een dorp, waar enorme rijen mensen stonden te wachten om te kunnen stemmen. De mensen hadden echt een vrije dag nodig, want ze stonden volgens ons uren lang in de rij.

De eerste 200 km gingen perfect. Een mooie weg en er was weinig verkeer, dus we konden lekker doorrijden.
Na Xai-Xai werd het een drama. Grote gaten in de weg of de weg was bedekt met zand of modder. Iedere keer als je
boven op een heuvel reed, keek je in de verte of je al asfalt zag, maar dat viel iedere keer weer tegen. Uiteindelijk
hadden we 95 km lang deze slechte weg, wat veel tijd kostte. Chinese bedrijven zijn her bezig om een nieuwe weg aan
te leggen, waarschijnlijk betaald door de Chinese regering. We zaten weer op een goede kwaliteit weg en hebben wat
gegeten in Inharrime, Onderweg kwamen we nog een proefproject tegen dat door de Mozambikaanse regering was
opgezet, met ondersteuning van de EEG. Er stonden velden met mandioka, mango’s, citrus en cashewnoten geplant. De mandioka stond mooi, de mango’s redelijk en de citrus stond er erg slecht bij. De cashewnoten waren net geplant. Het hotel waar we gingen logeren was Barre Beach Lodge, een aantal kilometer voorbij het stadje Inhambane. Het is een rit van ongeveer een uur vanaf de hoofdweg. Alle gaten waren nu dichtgemaakt, maar de weg was net een wasbord. Na ruim tien uur onderweg te zijn geweest kwamen we in ons hotel aan.

Donderdag 29 oktober gingen we ’s morgens op pad naar pater Bruno in Morrumbene. We werden met open armen ontvangen. Pater Bruno wordt nu geassisteerd door pater Pedro en ook een pater van Mozambikaanse afkomst, pater Jorge. Pater Jorge was op reis in het binnenland om de dorpen te bezoeken. Ook krijgt pater Bruno hulp van een Mozambikaanse jongen, genaamd Diamantino Destino Malaia. Deze jongen sprak goed Engels en daar waren wij tijdens dit bezoek wel blij mee.

Eerst gingen we naar de nonnen, want onze vrouwen hadden ons nog een paar tassen en een koffer met allerlei speelgoed, schriften, pennen, schooltassen en andere spullen voor de kinderen meegegeven. De zusters waren zo enthousiast dat het moeilijk voor ons was om weg te komen. Ze legden ons uit wat ze allemaal met de gekregen spullen gingen doen. Pater Bruno moest ons een beetje opjagen om weg te komen, want hij had een heel programma voor ons in elkaar gezet.

Het eerste bezoek was naar de school. Daar werden we zingend ontvangen door de tien vrouwen die daar naailes hadden gekregen. Ze waren blij en vrolijk, want het was hun laatste dag van de cursus en ze hadden hun diploma gekregen.

Vol trots lieten ze ons de kleren zien die zij allemaal gemaakt hadden. Dat waren onder andere ook kleertjes voor de kinderen van de kleuterschool. Voor de jongens hadden ze blauwe hesjes gemaakt en voor de meisjes rode hesjes. De andere kleren die ze tijdens de cursus gemaakt hadden, zoals jurkjes en overhemden, werden door pater Bruno aan arme gezinnen gegeven. Daarna werden we meegenomen naar de nieuwe kleuterschool. Daar werden we opnieuw zingend onthaald door de kleuters, kinderen van drie, vier en vijfjaar oud. Op dit moment zaten er zeventig kinderen op de kleuterschool, nu nog in twee noodlokalen.

De nieuwe school, waarvan we tijdens ons bezoek in februari 2008 de bouwtekeningen hadden gezien, stond er nu en
er werd met man en macht gewerkt om de school af te krijgen.

Een prachtig gebouw met vier lokalen, een keuken en een gemeenschappelijke zaal. Het geld voor de bouw had pater Bruno gekregen uit een speciaal hulpfonds voor mensen met Aids. De kleuterschool is vooral ook bedoeld als kinderopvang voor kinderen waarvan de ouders ziek zijn of om de vrouwen weer de gelegenheid te geven om te gaan werken. In februari 2010 zal de nieuwe school in gebruik worden genomen en komen er 150 kleuters op de school. De kinderen zitten van zeven tot twaalf uur op school en krijgen ontbijt en om twaalf uur een lunch. Dit kost € 28,- per maand, per kind. De ouders van de kinderen moeten een kleine bijdrage leveren, de armste € 1 a € 1,50, anderen iets meer. Een weldoener uit Italië heeft voor twee jaar het geld gedoneerd om de kosten voor het onderhouden van de kinderen te dekken. Vol trots liet pater Bruno het nieuwe gebouw aan ons zien en hij was blij dat hij binnenkort zoveel peuters zou kunnen helpen.

We vertrokken met pater Bruno naar het kantoor van de elektriciteitsmaatschappij. Daar hebben we de mogelijkheden besproken om het project van pater Bruno op het vaste elektriciteitsnet aan te sluiten. Hierover meer
verderop in het verslag. Na dit bezoek gingen we terug naar de missiepost om telunchen. Mama Lourdes had weer de gebruikelijke spaghetti gemaakt en kip gebraden. Na de lunch hebben we, met behulp van de Engelse vertaling van Diamantino, alle ontwikkelingen en plannen besproken met pater Bruno en pater Pedro.

Pater Bruno maakte zich zorgen over het feit dat zuster Alba wegging, terug naar haar congregatie. Zij gaf leiding aan de cursus gezondheidszorg en verpleging. Veel vrouwen uit de kleine dorpen in de omgeving van Morrumbene komen naar deze cursus. Ze blijven een korte tijd op de missiepost en worden door pater Bruno onderhouden.
Na de cursus gaan de mensen weer terug naar hun dorp en kunnen daar zieke en oude mensen helpen. Hij hoopte dat de andere nonnen dat goed over zouden kunnen nemen.

Na de lunch gingen we weer naar het buitenproject met de school, de houtzagerij en de timmerfabriek. Hier lieten de
tien cursisten van zestien jaar oud zien wat ze allemaal geleerd hadden en wat ze hadden gemaakt. Vol trots lieten ze
de door hun gemaakte stoelen zien, die echt een stukje vakwerk zijn. We gingen hier ook nog even de mango- en lycheebomen bekijken en aten verse lychees van de boom. Het tuinbouwproject buiten het dorp, dat opgezet is in 2003/2004, staat nu op een laag pitje. Het geld kan beter voor andere projecten gebruikt worden. Dit hadden we in 2008 ook met pater Bruno besproken. Voor ons was het goed om te zien hoe alle andere projecten door de paters voortvarend werden voortgezet.

We gingen weer terug naar de missiepost en daar werden we ontvangen door de groep vrijwilligers voor het zomerkamp. Dit kamp wordt ieder jaar in december georganiseerd voor 2000-2500 kinderen. De kinderen worden op leeftijd in groepen verdeeld. De jongste kinderen van vijf en zes jaar krijgen leiding van de nonnen en leerkrachten. De vrijwilligers geven leiding aan de groepen van oudere kinderen. leder jaar wordt er een thema gekozen voor het kamp. Dit jaar is het thema‘vriendschap’. Het doel van het zomerkamp is allereerst de kinderen aan het eind van het schooljaar blij te maken en plezier te laten hebben en ze spelenderwijs te leren samenwerken. De vrijwilligers zijn een grote groep jongens en meisjes van vijftien tot achttien jaar oud. Iedere week krijgen ze les hoe zij leiding moeten geven aan groepen kinderen en hoe zij de jonge kinderen spellen kunnen laten doen en ze vermaken. Zelf leren ze ook wat organiseren is en vooral het dragen van verantwoordelijkheid. De vrijwilligers moesten zich van pater Bruno in het Engels aan ons voorstellen, met hun naam en leeftijd. Dit gebeurde
met de nodige hilariteit. Werkelijk een leuke groep enthousiaste, jonge mensen. We hadden een hele inspannende en drukke dag. Iedereen deed zijn uiterste best voor ons. Het werd erg op prijs gesteld dat wij de moeite hadden genomen naar Morrumbene te komen. Pater Bruno had iedereen erbij betrokken om ons te bedanken.

Nogmaals bespraken we met pater Bruno om te proberen geld in te zamelen voor het aansluiten op het vaste elektriciteitsnet. Dit project is heel belangrijk voor de missiepost. In ieder geval een belangrijk doel voor financiële
ondersteuning, van pater Bruno en de mensen van Morrumbene.

Stichting Pater Bruno

Rekeningnummer: 108524957 Rabobank Boskoop